فصل یازدهم
اعلامیه راجع به سرزمینهایی که خودمختاری ندارند.
ماده 73 - اعضاء ملل متحد که مسئولیت اداره کردن سرزمینهایی را دارا یا عهدهدار
شدهاند که اهالی آن جاها هنوز کاملاً خود را اداره نمیکنند به اصلاولویت منافع
اهالی این سرزمینها اعتراف کرده و مساعدت در ترقی آنها را، در حد اعلای امکان، و
در حدود اصول صلح و امنیت بینالمللی مقرر دراین منشور، به عنوان یک مأموریت مقدس
قبول و تعهد مینمایند و به این منظور متقبل میشوند:
الف - با احترام به خصوصیات فرهنگی اهالی سرزمینهای مذکور ترقی سیاسی و اقتصادی و
اجتماعی و همچنین توسعه تعلیمات آنها را تأمین و باآنها از روی نصفت رفتار و در
مقابل تعدیات از آنان حمایت کنند.
ب - در حدودی که با اوضاع خاص هر سرزمین و اهالی آن جا و با مدارج مختلف ترقی آن
متناسب باشد استعداد آنها را برای اداره نمودن خود توسعهداده، و آمال سیاسی آنها
را رعایت کرده و در توسعه تدریجی مؤسسات سیاسی آزاد آنها کمک نمایند.
ج - صلح و امنیت عمومی را تحکیم کنند.
د - اقداماتی را که موجب ترقی میشود طرف توجه قرار داده، و امور مربوطه به
اکتشافات و تحقیقات را تشویق، و به منظور نیل حقیقی به مقاصداجتماعی و اقتصادی و
علمی که در این ماده ذکر شده است، با یکدیگر، و هنگامی که موجبات آن فراهم گردد،
با مؤسسات تخصصی بینالمللیهمکاری نمایند.
ه - اطلاعات آماری و غیر آن را که جنبه فنی داشته باشد و مربوط به وضعیت اقتصادی
یا اجتماعی یا تعلیمی سرزمینی است که هر یک مسئولیت آن رابه عهده دارند به غیر از
سرزمینهایی که مشمول فصل دوازدهم و سیزدهم میباشد به رییس کل دبیرخانه بدهند مگر
در مواردی که افشاء آن اطلاعاتمنافی حفظ امنیت بوده و یا از نقطه نظر قوانین
اساسی مانعی داشته باشد.